Situata e paprecedentë me prishjen e Teatrit Kombëtar, mund të përshpejtojë krizën politike dhe atë sociale në Shqipëri. Këtë ka theksuar këshilltari ekonomik dhe social nga Gjermania, Martin Henze.

Martin Henze është shumë prezent në ngjarjet e aktualitetit në Shqipëri. Prej disa kohësh ai ka qenë prezent në mediat shqiptare duke dhënë mendimet e tij dhe duke paralajmëruar rreziqet që i kanosen vendit. Në intervistën dhënë për gazetën “Shekulli”, Z. Martin Henze thekson se dyshja Rama-Veliaj po e çojnë vendin drejt shkatërrimit.

Çfarë mendoni për aksionin e fundit kundër Teatrit Kombëtar në Shqipëri?

Përgjigja nuk mund të jepet me një fjali. Por Besjan Pesha e vendosi atë në mënyrë shumë të përmbledhur në vitin 2019: “Kjo është vjedhje nga publiku. Një fjali e shkëlqyer. Unë vështirë se mund t’i shtoj gjë asaj. Në Gjermani, ndërtesat historike janë shkatërruar gjithashtu në 70 vitet e fundit dhe ka pasur mbledhje dhe demonstrime, disa prej të cilave janë zhvilluar në beteja të vërteta të përgjakshme në rrugë.

Kjo është gjithashtu normale, njerëzit kanë emocione. Por, asnjëherë nuk janë ndërtesa të trashëgimisë kulturore kombëtare, ose ndërtesat që janë në listën e Europa Nostra apo ndërtesat që kanë një efekt kaq simbolik në Gjermani, të cilat pas vitit 1989 janë shkatërruar. Në ish-RDGJ, po, shumë ndërtesa që kishin një vlerë të lartë simbolike për njerëzit u shkatërruan qëllimisht dhe u zëvendësuan me arkitekturë pa shpirt, të ngjashme me atë në Tiranë. Ky ishte një veprim ideologjik, i qëllimshëm nga ana e komunistëve, të cilët donin të krijonin një qenie të re njerëzore, shteti duke u trajtuar si nëna e kujdesshme dhe qytetarët si fëmijë të moshës së vogël, siç ata e dinë me siguri në Shqipëri nga para 1992. Më mbetet vetëm të kujtoj për funksionin e Teatrit Kombëtar Shqiptar në 1992, të revolucionit kundër komunizmit të tmerrshëm në Shqipëri, i cili kishte drejtuar për gati 50 vjet, dhe për efektin stabilizues të Teatrit Kombëtar Shqiptar gjatë luftërave të tmerrshme të filluara nga Beogradi, Z. Milosoviç dhe Z. Vuçiç kundër Kroacisë dhe kundër popullit shqiptar në Kosovë dhe Maqedoni.

Me kalimin e kohës, Teatri Kombëtar Shqiptar është bërë një simbol i ndriçimit të rezistencës ndaj zhvillimeve antidemokratike, të vullnetit të pakushtëzuar të Shqipërisë për t’iu takuar shoqërive civile të Europës. Kam përshtypjen se, pas shumë bisedave me shqiptarë dhe aktorë shqiptarë, rezistenca në Shqipëri ka arsyet e saj, domethënë që ata nuk duan që ky identitet të vidhet, se ata nuk kanë asnjë interes të jetojnë në një qytet pa parime, në një vend joparimor, pa identitet, dhe Zoti na ruajt, ata gjithashtu duan të parandalojnë që identiteti i ardhshëm shqiptar të bëhet 1: 1 me Ramën dhe Veliaj. E gjithë kjo që mungon tani është se në një vend në Shqipëri shteti fillon të ngre statujat e Ramës, Ballës dhe Veliaj.

Ishte pikërisht ky synim, krijimi i identiteteve kulturore nga autokratët, që shqiptarët dhe pjesa tjetër e Europës e eleminuan me një revolucion unik në 1989-1992. Ishte gjëja e duhur për të bërë dhe ne të gjithë, kombi shqiptar dhe kombi gjerman, të jemi vërtet krenarë për atë që arritëm atëherë. Dhe sigurisht autokratët duhet të jenë të qartë se revolucione të tilla paqësore mund të përsëriten. Ekziston edhe një ndryshim tjetër, në Gjermani shumë ndërtesa nuk janë shkatërruar sepse shoqëria civile i ishte drejtuar gjykatave dhe ligjit. Normal, në një shtet kushtetues. Dhe këto gjykata, të cilat janë apolitike në Gjermani, e morën kushtetutën seriozisht dhe shpesh provuan paditësit mirë, atëherë ndërtesat nuk u rrënuan. Në shumë ndërtesa sot mashtruesit e asaj kohe jetojnë dhe janë bërë vetë pronarë. Kjo është një demokraci e ndershme.

Ne europianët jemi përballur me tërë aferën që rrethon Teatrin Kombëtar dhe makineritë e regjimit Rama dhe Veliaj: Në ditët e fundit. Teatri Kombëtar, i ndërtuar në 1939 në Sheshin Skënderbej, me emrin e heroit kombëtar shqiptar. Teatri dhe toka në të cilën qëndron janë pronë publike. Këto 8500 metra katrorë do të transferohen në një kompani – ajo kompani ka një truall tjetër në kufirin e kësaj prone, kështu që i përshtatet faturës. Me arsyetimin se nuk ka para për konvertim ose rinovim nga qyteti i Tiranës. Nga pikëpamja e përfitueshmërisë, projekti i planifikuar nga kompania duhet të jetë me vlerë rreth 240 milion euro. Një ndërtesë e re e teatrit do të kushtonte dhjetë milion euro, dhe një rinovimi i ndërtesës do të kushtonte vetëm rreth dy deri në tetë milion euro.

Në shkurt të vitit 2019, organizata Rama-Veliaj njoftoi se ditët e ndërtesës në nevojë për rinovim janë numëruar dhe se në vendin e tij do të ndërtohet një teatër i ri. Projekti u përballë me rezistencë nga aktorë dhe aktore, kryesisht për shkak se ata nuk ishin përfshirë në planifikim dhe mbeti e paqartë se si dhe ku do të mirëmbaheshin operacionet teatrore gjatë periudhës së tranzicionit. Ata kërkuan që teatri të rinovohet dhe mirëmbahet.Në mes të marsit Rama njoftoi detaje të projektit. Teatri Kombëtar dhe Teatri fqinj Eksperimental do të zëvendësohen nga një ndërtesë moderne, transparente e projektuar nga arkitekti danez Bjarke Ingels. Ky njoftim nxiti edhe më shumë diskutimin për ndërtesën e re të teatrit.

Kritikët e projektit ankohen se Rama po dorëzon projekte të rëndësishme të planifikimit urban pa konkurrencë paraprake, e cila është një shprehje e stilit të saj qeveritar gjithnjë e më autoritar. Firma arkitektonike e Ingels, Bjarke Ingels Group, nga ana tjetër, pohoi publikisht se asaj i ishte dhënë kontrata për Teatrin e ri Kombëtar, si pjesë e një konkursi arkitektonik. Është e paqartë dhe gjithashtu e dyshimtë se si u zhvillua konkursi kur dhe në përputhje me BE-në. Një rast sigurisht edhe për zyrën e prokurorit publik danez dhe autoritetet tatimore daneze, ne kemi dhënë tani rekomandimet për danezët, të cilët duhet të bëjnë një vështrim më të afërt të kompanisë dhe marrëveshjes së Bjarke Ingels Group.

Është e qartë se korrupsioni dhe përfshirja në një vepër penale jashtë vendit, natyrisht, mund të çojë në procedime penale dhe tërheqjen e një licence edhe në Danimarkë. Bjarke Ingels Group nuk duhet të ndihet më e sigurt.Një pikë tjetër kritike është padyshim që modeli i paraqitur nga Bjarke Ingels Group të kujton projektin e një zyre arkitekturore të Ukrainës për operën në Busan, Koreja e Jugut. Megjithë kërkesat e përsëritura nga mediat ndërkombëtare, Pahhote shmangi marrjen e një qëndrimi mbi këtë akuzë. Kështu që akuza për plagjiaturë nga Bjarke Ingels Group është në ajër. Me sa di unë, Bjarke Ingels Group ende nuk ka marrë një qëndrim për këtë.

Do të ishte gjithashtu interesante të dihet nëse ekziston një bashkëpunim midis Bjarke Ingels Group, zyrës arkitekturore të Ukrainës dhe Ramës/Veliaj, d.m.th. një marrëveshje dyshe. Çështja është kur, si dhe ku shkuan paratë për arkitektët. Por shtysa më e madhe është ndoshta marrëveshja midis kompanisë së ndërtimit dhe qeverisë së Ramës. Ndërtesa do të ndërtohet si pjesë e një marrëveshje kompensimi. Ndërtesa e tokës së teatrit prej 7,000 metrash katrorë duhet të ndahet: teatri i ri do të ndërtohet në 3,000 metra katror, ​​pjesa tjetër do të shkojë tek ndërmarrja e ndërtimit, e cila mund të ngre ndërtesa me lartësi të larta atje. Gjëja interesante është se vetë ndërmarrja e ndërtimit Fusha Shpk ka një truall në kufirin e kësaj prone publike, por kjo nuk mjaftoi për një vlerë interesante të shtuar në këtë lokacion. Tani, megjithatë, me 4000 metra katror shtesë dhe lejen e ndërtimit, e cila sigurisht ishte lëshuar pa asnjë problem nga kryetari i zgjedhur i paligjshëm Veliaj, kjo pronë e vjetër e Fusha Shpk fiton një vlerë shumë më të lartë vetëm duke e bashkuar atë me 4000 metra katrorë të publikut tokës. Bono Cui? Gjithashtu për të mos lënë pas dore është që në Shqipëri lejet e ndërtimit gjithmonë i nënshtrohen një niveli të lartë korrupsioni. Kush është ai që jep lejen e ndërtimit? Veliaj. Në fakt, pyetja duhet të shtrohet, a ka rrjedhur këtu Veliaj, familja e tij dhe/ose ambienti i tij para.

Kështu që përfituesi kryesor do të ishte ndërmarrja e ndërtimit Fusha Shpk, e cila me sa duket është shumë afër Ramës dhe së fundmi janë dhënë disa kontrata fitimprurëse në Tiranë dhe në elektoratin e Ramës në Vlorë në jug të Shqipërisë.Të paktën në rastin e kësaj të fundit, duket se kushtet e tenderit janë përshtatur tashmë saktësisht për kompaninë Fusha Shpk dhe ndoshta edhe për administratën e korruptuar në Tiranë. Në fakt, duhet të shtrohet pyetja, a kanë rrjedhur paratë te Rama, familja dhe/ose te ambienti i tij?Partneritetet publike-private të këtij lloji – më pëlqen t’i quaj kontratë familjare – sepse PPP-të shqiptare nuk janë PPP në kuptimin europian të termit, dhe meqenëse ato nuk i përmbahen strukturave ligjore, ekzistojnë mënyra interesante për të anashkaluar ligjin buxhetor shqiptar.Edhe Fondi Monetar Ndërkombëtar dhe Banka Botërore kanë kritikuar praktikën e kontratës familjare në disa raste. Në vitin 2019, përfaqësuesit e Bankës Botërore deklaruan me rastin e publikimit të 13-të “Raportit të Rregullt Ekonomik të Ballkanit Perëndimor” se rreziqet në këto të ashtuquajtura partneritete u shpërndanë në dëm të shtetit shqiptar, dhe kërkuan që kjo praktikë vazhdoi deri në krijimin e një “Raporti të rregullt ekonomik të Ballkanit Perëndimor”. Çfarë ndodhi? Asgjë, natyrisht. Pse do të braktiste organizata Rama praktikën e saj fitimprurëse.Erion Veliaj, Kryetari i Bashkisë së Tiranës dhe anëtar i Partisë Socialiste të Kryeministrit Edi Rama, bëri lëshime. Ai premtoi se vetë qyteti do të kryente rindërtimin. Projekti 30 milion euro do të financohej nga një kredi. Dokumentet e shkruara për këtë dhe ndryshimet përkatëse të kontratës me kompaninë e ndërtimit Fusha Shpk nuk u treguan, dhe gjithashtu është e paqartë nëse marrëveshja e përshkruar e kompensimit u shfuqizua. Lejohen dyshime serioze, supozojmë se ky ishte një lajm i rremë për të neutralizuar protestat

Presidenti i Shqipërisë Ili Meta, i cili e ka treguar veten të jetë një atdhetar i vërtetë kushtetues që e do vendin e tij, gjithashtu nuk ka arritur të nënshkruajë ligjin për prishjen e ndërtesës, ka paraqitur disa ankesa kushtetuese, si organ shtetëror, dhe opozitën, të udhëhequr nga demokrati dhe europiani Lulzim Basha, pjesë e lëvizjes protestuese. Por, Rama, i cili ka shumë vite që bën fushatë për prishjen e teatrit, duket se po fiton. Qeveria argumenton se teatri është i vështirë për tu rinovuar dhe shkatërruar. Ndërtesa është projektuar në vitin 1939 nga arkitekti italian Giuglio Bertè dhe është përdorur si Teatri Kombëtar që nga viti 1947, i përket një ansambli arkitekturor italian në qendër të Tiranës.

Dhe tani?

Për më shumë se dy vjet “Aleanca për Mbrojtjen e Teatrit” mbajti një takim. Kjo na bëri përshtypje shumë në Europë, kjo iniciativë tregoi që ekziston një shoqëri civile në Shqipëri dhe se Shqipëria natyrisht i përket Europës. Tashmë në korrik të vitit të kaluar pati përleshje serioze mes policisë dhe protestuesve në vendin e tyre. Vetëm javën e kaluar, këshilli i qytetit kishte vendosur një masë me të cilën ndërtesa historike do t’i jepte vendin një të reje. Komisioneria i BE Mariya Gabriel kishte paralajmëruar atëherë për “vendime të pakthyeshme” dhe bëri thirrje për dialog. Të dielën në mëngjes, pas prishjes së papritur, pati përplasje të dhunshme mes qytetarëve, gjë që është shumë e kuptueshme, me këtë shkelje të ligjit nga qeveria dhe policinë që vepron brutalisht, si dhe arrestime të shumta, gjë që nuk është aspak e kuptueshme. Sjellja e policisë ka qenë tërësisht disproporcionale dhe e paligjshme.

Është një gjë e mirë që opozita ka dokumentuar çdo polic që ka përdorur forcë disproporcionale në foto. Forcat e sigurisë duhet të dinë që edhe ata i nënshtrohen procedurave gjyqësore dhe asnjë shqiptar nuk ka të drejtë ta vendosë veten mbi kushtetutë. Aksionet e organizatës Rama, megjithë ankesat kushtetuese nga Presidenti i Republikës dhe pavarësisht faktit që Presidenti i Republikës nuk nënshkroi ligjin përkatës për prishjen, paraqesin një veprim penalisht të rëndësishëm nga organizata Rama, Veliaj dhe Ministri i të Brendshme, Sandër Lleshaj, një rast i qartë i parandalimit të drejtësisë. Nëse Ministri i Brendshëm i paraqet 2-3 policë si fajtorë, ata janë policë të dobët, ata do përdorur. Pala fajtore për fatkeqësinë e turpshme të dielën në Shqipëri është Ministri i Brendshëm Lleshaj, Rama dhe Veliaj. Gjithashtu, veprimi i qeverisë shqiptare, rrënimi i Teatrit Kombëtar, është një shkelje themelore e kushtetutës, d.m.th tradhti dhe një krim moral kundër kombit shqiptar, sovranit, në fund të fundit. Një simbol i rëndësishëm kulturor është vjedhur nga populli shqiptar.

Midis protestuesve ishin, siç kam parë, anëtarët e partive opozitare, Partia Demokratike (PD) e Lulzim Bashës dhe Lëvizja Socialiste për Integrim (LSI) e Monika Kryemadhi, gruaja e Presidentit të Republikës, e cila u arrestua të dielën nga policë të organizatës Rama, megjithëse ajo po demonstronte paqësisht, e cila normalisht ndodh vetëm në një republikë bananeje. Rama e quajti mbështetjen e opozitës në kohë “lufte” kundër pandemisë “të papërgjegjshme”. Në veçanti Rama ka bërë shumë pak për të luftuar pandeminë. Sidoqoftë, akuza se qeveria po përdor kufizimet fillestare të rrepta për të krijuar fakte në çështjen e Teatrit Kombëtar, duket se është masivisht e vërtetë. Si rezultat, projekti i organizatës Rama, Veliaj është shembullor për problemet thelbësore të vendit: proceset vendimmarrëse autoritare, korruptive, shkatërrimi i qyteteve dhe fshatrave, eksodi masiv i shumë shqiptarëve që nuk shohin të ardhme për Shqipërinë dhe natyrën në favor të fitimeve afatshkurtra nga qeveria – Junta Rama dhe familja e saj, privatizimi i burimeve publike në kuadër të politikës së pushtetit të bazuar te patronazhi dhe të çon hap pas hapi drejt shkatërrimit dhe mund të shkaktojë një luftë civile në Shqipëri. Në fakt, pas një ndryshimi të qeverisë, ky proces duhet të sqarohet në bazë të ligjit penal, Rama, Veliaj dhe Ministri i Brendshëm Sandër Lleshaj duhet të sillen para drejtësisë, në mënyrë që sovrani të rimarrë të drejtat e tij dhe konflikti të mund të neutralizohet. Duhet të ketë paqe përsëri në vend.

Pa një paqe sociale, Shqipëria nuk mund të rikuperohet ekonomikisht dhe shoqërisht, me fjalë të tjera, ajo nuk mund të gjejë perspektivë për të ardhmen. Forcat e sigurisë të cilat kanë përdorur forcë të tepruar duhet të paraqiten edhe para gjykatave shqiptare. Është e rëndësishme që kjo çështje duhet të sqarohet me të vërtetë me ligj dhe me forcë dhe që ata që kanë shkelur ligjin, në këtë rast qeveria Rama, duhet të ndiejnë drurin e shtrembër të gjyqësorit dhe të mos e harrojnë kurrë më. Më bëri përshtypje të hënën nga sigurimi i opozitës se nëse do të ketë një ndryshim politik, teatri shtetëror do të rindërtohet dhe qeveria Rama do të sillet para drejtësisë./syri.net/